Mlýn Papírna

Budovu vystavěl v roce 1821 mlynář Jan Prouza ze Žabokrk a zřídil zde papírnu s pohonem na vodní kolo. Nepříliš vzhledný, ale pevný papír byl zpracováván z lněných hadrů, které byly trhány holendrem. Po třiceti letech nový majitel Václav Innert papírnu zrušil a přestavěl ji na mlýn.

Roku 1890 byl majitelem Karel Novotný, děd bratří Čapků, kteří sem jezdili na prázdniny. Hronovský mlýn, prosvětlený babiččinou láskou, povídačkami, žerty a hříčkami se stal zdrojem jejich pozdější literární tvorby. Josef Čapek napsal v r. 1918 pohádku O tlustém pradědečkovi s reálnou postavou a dějištěm v rodném kraji. V Karlově Pohádce psí z roku 1919 je zachycen hronovský dědeček, starý Šulitka a pes Voříšek.

Posledním mlynářem byl ve mlýně Josef Cinke a po něm budovu využívala hronovská elektrárna.

Młyn Papiernia

Budynek został wzniesiony w roku 1821 przez młynarza Jana Prouzę z Žabokrk, który założył w nim napędzaną kołem wodnym papiernię. Niezbyt elegancki ale mocny papier produkowany był ze szmat lnianych rozdzieranych w holendrze. Po trzydziestu latach nowy właściciel zlikwidował papiernię i przerobił ją na młyn.

W roku 1890 właścicielem młyna był Karel Novotný, dziadek braci Čapków, którzy spędzali tu wakacje. Hronovski młyn, rozświetlony babciną miłością, powiastkami, żartami i igraszkami stał się źródłem ich późniejszej twórczości literackiej. Josef Čapek napisał w roku 1918 umieszczone w rodzinnym kraju opowiadanie O grubym pradziadku mając na myśli rzeczywistą postać. W napisanej w roku 1919 przez Karla Čapka Psiej bajce są portrety hronovskiego dziadka, starego Šulitki oraz psa Voříška.

Ostatnim młynarzem w młynie był Josef Cinke a po nim budynek użytkowany był przez hronovską elektrownię.

The “Paper” Mill

The building was built by miller Jan Prouza from Žabokrky, who founded a water-wheel driven paper-mill there in 1821. Rough but firm paper was processed from linen cloths, ground by a pulper. After 30 years, the new owner, Václav Innert, closed the paper factory down and turned it into a flour mill.

In 1890 it belonged to Karel Novotný, the grandfather of the Čapek brothers who used to go there on holiday. The Hronov mill, warmed by their grandmother’s love, tales, jokes and games, became the source for their later literary works. In 1918 Josef Čapek wrote a fairy tale “About a Fat Great Grandfather,” based on a real character, set in his native region. In Karel Čapek's “Dog Story” a fairytale written in 1919, his Hronov grandfather, old Šulitka and his dog Voříšek are depicted.

The last miller was Josef Cinke. Afterwards the building was used by the Hronov power station.